Kot – samotnik, czy istota społeczna?

Koty to jedne z najpopularniejszych zwierząt domowych, które na tym podium wyprzedane są jedynie przez psy. Koty to przede wszystkim drapieżniki i naturalni łowcy, stąd też przez naszych przodków wykorzystywane były w charakterze ochrony przed różnego rodzaju szkodnikami, które zagrozić mogły spichlerzom, w których składowana była żywność czy plony. Z podobnego względu koty są równie często spotykane na wsiach i terenach rolniczych, gdzie oprócz pełnienia funkcji zwierząt domowych, również przyczyniają się do tępienia różnych gryzoni.

Zwierzę stadne, czy urodzony samotnik?

W przypadku psów możemy jasno określić, że są to zwierzęta stadne. Nawet dziko żyjące psy najczęściej organizują się w swego rodzaju grupy, czy też watahy. Relacja czworonogów z właścicielami również opiera się na hierarchii stadnej. Jeżeli jednak chodzi o koty, sprawa jest o wiele bardziej skomplikowana. Wszystko ze względu na kocią psychikę. Koty są z natury samotnymi łowcami, zazdrośnie strzegą swojego terytorium przed innymi pobratymcami. Nie inaczej sprawa ma się w przypadku kotów domowych, a więc niewychodzących. Nawet jeżeli w mieszkaniu przebywa kilka kotów, w większości przypadków – każdy z nich i tak kroczy własnymi ścieżkami.

Relacje z innymi kotami.

Kocie relacje są niezwykle trudne i ciężkie do zdefiniowania. Zwierzęta te nie łączą się w grupy, nie polują razem. Mają jasno określone terytorium i teren łowiecki, po którym się poruszają. Relacje społeczne wśród kotów, które są na pierwszy rzut oka widoczne, występują przede wszystkim u tych osobników, które są ze sobą spokrewnione. Mowa tu przede wszystkim o relacjach czysto rodzicielskich, a więc kotki z jej miotem. Niektóre samice potrafią się sobą wzajemnie opiekować, w szczególności wtedy, gdy jedna z nich spodziewa się wkrótce młodych, a przy tym – mogą także akceptować młode z innego miotu.