Znaczenie wapnia i siarki w uprawie rzepaku

Rzepak ozimy jest to roślina wymagająca specjalnego podejścia w sposobie uprawy. Dostarczenie jej odpowiednich pokarmów i składników mineralnych poprzez glebę jest kluczową kwestią dobrostanu rośliny. Aby skutecznie ustalić oraz dobrać odpowiednie substancje, jakich potrzeba nam do optymalnego nawożenia gleby, należy wykonać dogłębną jej analizę. Podczas takiego badania należy ustalić wielkość biomasy, dynamikę oraz czas jej tworzenia, a także za pomocą składników mineralnych uodpornić roślinę na stresy abiotyczne i biotyczne. Nie bez znaczenia powinno być także wzięcie pod uwagę zarządzania azotem podczas procesu uprawy, co przełoży się bezpośrednio na kwestie ekonomiczne i ekologiczne. Równie ważne będzie rozpoznanie szczególnego zapotrzebowania dla konkretnego gatunku rośliny. W przypadku rzepaku ozimego istotna jest obecność związków wapnia, boru oraz siarki.

Wapń

Jeszcze kilkanaście lat temu panowało przeświadczenie, że w glebie jest dostateczna ilość wapnia, który skutecznie pokryje zapotrzebowanie organizmów. Jednak doświadczenie płynące z uprawy roślin wymagających oraz chęć skutecznego wzrostu ilości plonów, spowodowała, że coraz więcej rolników ma świadomość z niedostatków cennych składników odżywczych w ziemi. Gleby w Polsce głównie stworzone są ze skał macierzystych, z niskim wskaźnikiem związków wapnia, co więcej ponad 60% gruntów ornych przed procesem uprawy nadaje się do odkwaszenia.

Wapń odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zwartości ścian oraz błon komórkowych, co prowadzi do odpowiedniej, sztywnej budowy rośliny oraz kontroluje wnikanie do jej wnętrza chorobotwórczych patogenów, uodparniając i chroniąc. Wpływa również na rozwój systemu korzennego oraz jego dostęp do tlenu i wody, a także pomaga wspierać rośliny w stresie abiotycznym, wywołanym np. oddziaływaniem wysokiej temperatury oraz innych czynników zewnętrznych, do których roślina aby przetrwać, musi się zaadoptować. Prócz wymienionych już korzyści z dostarczania wapnia do gleby, nie można pominąć niezwykle istotnej funkcji, jaką pełni. A mowa tu o procesie fotosyntezy, który staje się wówczas bardziej wydajny, a dokonujący się podczas niego podział komórek jest skuteczniej kontrolowany i znacznie wydłużony.

Siarka

Równie ważny składnik gleby, którego zasób nieustannie zmniejsza się, głównie z powodu opadu ditlenku siarki z atmosfery. Bez odwodnionego nawożenia, nawet zboża, rośliny mniej wymagające, niż rzepak ozimy, będą niewystarczająco zaopatrzone w składniki odżywcze. Do najważniejszych funkcji siarki należy między innymi czynny udział w procesie fotosyntezy, mający wpływ na ilość plonu, a także wymiana azotowa oraz synteza tłuszczy, przekładająca się na jakość plonu. Podobnie jak wapń, siarka zwiększa odporność rośliny na szkodliwe patogeny i mikroorganizmy oraz jej obecność przyczynia się do zysków ekologicznych i ekonomicznych procesu uprawy.

Dobór nawozu

Dogłębna analiza gleby jest głównym punktem wyjścia, prowadzącym do ustalenia optymalnego zapotrzebowania roślin. Oba wspominane składniki, niezwykle ważne przy uprawie rzepaku ozimego, są substancjami mało mobilnymi, co w praktyce oznacza tyle, że powinny być w odpowiednim czasie wyzwalane z granulatu nawozowego oraz w razie potrzeby dokładane podczas okresu wegetatywnego rośliny. A myśląc o uprawie kapustowatych, których aktywność fizjologiczna waha się od 9 do 10 miesięcy, bardzo ważna jest przemyślana strategia nawożenia oraz specjalistyczne i fachowo dobrane preparaty.

Artykuł z przygotowany dzięki uprzejmości Nawozy.pl, na podstawie szerszego opracowania dostępnego pod adresem: https://nawozy.pl/strefa-wiedzy/ekspert-radzi/wapn-i-siarka-dla-rzepaku-szczegolnie-wazne/